Afgelopen week stond er een artikeltje op LinkedIn. De sociale wijkteams stappen in de valkuil die “zorg leveren” heet waar “eigen Kracht” versterken gevraagd wordt. Dit idee wordt ook uitgedragen in het rapport “De vormgeving van (sociale) wijkteams. Er is wel een transitie van zorg doorgemaakt maar geen transformatie. Ten aanzien van de jeugdzorg en de AWBZ zijn de oude spelregels ongeldig verklaard en de nieuwe regels zijn nog niet geschreven. Hierop wordt gereageerd door in allerijl een nieuw setje regels te schrijven.
Er pleit ook nogal wat tegen veranderen. Onze eerste reflex is om hard te werken aan een nieuw model, dan hebben we in ieder geval het idee de boel weer in de klauwen te hebben. Helaas veranderen we pas als we het bestaande loslaten, zelfs voor we precies weten wat het nieuwe is. Dat is gewoon eng! Maar laat dat nu wel precies de fase zijn waar we midden in zitten. Het is verstandig om de onzekerheid accepteren en moedig verder gaan.
Maar hoe verder dan? Aangezien niemand een pasklare oplossing heeft zit er niets anders op dan experimenten aan te gaan in het besef dat er binnen die experimenten veel zaken zitten die niet zullen werken en veel zaken zullen zitten die wel zullen werken. De kunst is om te herkennen wat waardevol is en een bijdrage levert aan de goede richting die we op willen. Om de chaos compleet te maken zal er ook niet direct consensus zijn over wat precies de goede richting is en zullen er zelfs fouten, misschien wel erge fouten gemaakt worden die gewoon schreeuwen om terugkeer naar het oude. Naast de onzekerheid en de actiebereidheid die het experimenteren met zich meebrengt zullen we dit ook nog moeten koppelen aan waarachtig vertrouwen dat we de goede richting op gaan. Ik wens ons succes!