Een tijdje geleden dreigde ik voor het eerst op de term Health literacy te botsen. De botsing was gelukkig te vermijden want bij termen waar ik niet direct raad mee weet zet ik een soepele bocht in en laat ik hem even links of rechts liggen. Health literacy heeft iets met gezondheid te maken maar Ik kan al 48 jaar zonder dus zo ernstig kan het niet zijn. Natuurlijk kom je de term binnen twee weken nog drie keer tegen. Tijd om even op te zoeken wat het precies is.
Blijkt dat health literacy zowel het begrip gezondheid als geletterdheid in zich heeft en dat het hierbij gaat om kennis en vaardigheden rondom de eigen gezondheid (eerste link in Google). Dat is fijn om te weten. In zo’n beknopte term zit een schat aan informatie. Ga maar na! Kennis èn vaardigheden. Volgens mij zijn we dan al een aardig eind op weg richting zelfmanagement van de eigen gezondheid.
Afgelopen week zijn twee belangrijke wetten bekrachtigd door de eerste kamer. Zowel de Jeugdwet als de Participatiewet zijn de eerste kamer gepasseerd en daarmee een feit . De Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO) was in 2012 al goedgekeurd dus zijn de drie grote transities op beleidsniveau afgekaart. Het zware werk is gedaan zullen we maar zeggen. Het hoeft nu alleen nog maar geïmplementeerd en uitgevoerd te worden.
De uitvoering van deze wetten vraagt partnerschap en samenwerking tussen zorgverleners, zorgverzekeraars en gemeente. Bent u op de hoogte van de uitwerking van de wetten en op welke punten de gemeente verbinding met u zoekt? Met andere woorden; hoe zit het met uw zelfmanagement als zorgverlener en praktijkeigenaar. Of, hoe zit het met uw “governmental literacy”?